Rozdział dziesiąty ♥

Wchodząc na 1 piętro przeraziliście się. Po wcześniejszych krzykach Lou wywnioskowaliście, że coś się dzieje, ale nie spodziewaliście się tego, co czekało Was na górze. Na podłodze leżał Tomlinson, którego zaatakowały...kury ! Harry z Niallem pomogli przyjacielowi wrócić do pozycji stojącej, a Ty tylko się przyglądałaś.
Po chwili wszyscy ( oprócz Louisa, który był nadal przerażony ) wybuchnęliście śmiechem.
Ty : Ej, Lou, czemu w tym domu były kury ?!
Louis : Długa historia...
Hazz : Mamy czas.
Louis : No więc... Ja jestem syrenką, nie ?
Niall : NIE. Czas Ci to w końcu uświadomić. Jesteś normalnym - no, może nie całkiem normalnym - człowiekiem.
Louis : Tak... Nie jestem syreną...
Ty : W końcu zrozumiał !
Louis : ... Jestem czarodziejem ! A teraz muszę Was opuścić. Lecę do Hogwartu. Wy, mugole, tego nie zrozumiecie... - powiedział i udał się do swojego pokoju w podskokach.
Niall : Eh, psychika Lou jest nie do pojęcia.
Harry : A tak ogólnie... Czy ktoś oprócz mnie zauważył, że jest środek nocy ?!
Niall : I tak już nie zaśniemy...
Harry : Mów za siebie. Ja tam jestem śmiertelnie zmęczony !
Niall : A Ty, [T.I] ?
Ty : Ja nie mam już zamiaru kłaść się spać.
Niall : No widzisz, Hazza ? Idź do siebie, słodko zaśnij... A Ty - powiedział zwracając się do Ciebie - może chciałabyś pójść ze mną do mojego pokoju, bo chyba nie będziemy siedzieć 69 kilometrów od siebie i się nudzić, no nie ?
Ty : Okej ;)
Blondyn złapał Cię za nadgarstek i pociągnął w stronę jego prywatnego miejsca. Na drzwiach widniała tabliczka z napisem " Tu mieszka Niall. Wchodzić tylko z jedzeniem ".
Ty : Ale Horan... Nie mam nic do jedzenia, nie moge wejść ;c
Niall : Dla Ciebie zrobie wyjątek ;*
Ty : Oh, dziękuje !
Gdy przekroczyliście próg, blondyn od razu skinął ręką na łóżko, gdzie najwyraźniej miałaś usiąść. Wykonałaś czynność.
Niall : To co robimy ?
Ty : Hmm...
Niall : Mam pomysł ! - po tych słowach wyciągnął gitarę...
...i zaczął grać, a do tego śpiewać. Na pierwszy ogień poszła piosenka " Little Things ". To było niesamowite, Horan był niesamowity. Jego głos był piękny, taki czysty... Wzruszyłaś się. Pomyślałaś, jakie masz szczęście. To spotkanie One Direction, poznanie piątki wspaniałych chłopców. Ale przy grze Niall'a przypomniało Ci się też coś, o czym nie chciałaś myśleć. Zaczęłaś cicho płakać. Irlandczyk zauważył to. Odłożył gitarę i usiadł bliżej Ciebie.
Niall : Hej, mała ! Coś się stało ?
Ty : Nie, nic...
Niall : Mi możesz powiedzieć - powiedział gładząc Twój policzek i wycierając przy tym łzy.
Ty : Wiem Nialler. Jesteś moim najlepszym przyjacielem...
Niall : A więc ? Co jest ?
Ty : No dobrze... Powiem... Dwa lata temu zmarła moja przyjaciółka...
Niall : Jeju, biedactwo moje. Nie chcesz, nie musisz dokańczać...
Ty : Rzeczywiście, narazie nie chce o tym mówić.
Chciałaś uniknąć powrotu wspomnień, ale było już za późno. Przypomniałaś sobie wszystko. Płakałaś... Niall jedynie Cie objął i mocno przytulił do siebie. Po pewnym czasie zasnęłaś w jego ramionach. Chłopak, nie chcąc Cię budzić, wziął Cię na ręce i zaniósł do pokoju... Ale nie do Twojego pokoju, lecz do pokoju Stylesa. Wszedł do pomieszczenia, Harry nie spał, rozmyślał...
Niall : Cześć Hazz. Mam tu coś dla Ciebie.
Harry : Oo, najlepsze co mogłeś tu przynieść, to [T.I] ;) Ale dlaczego nie zaniosłeś tej pięknej dziewczyny do jej pokoju ?
Niall : Pomyślałem, że może w ten sposób się do siebie zbliżycie.
Harry : Kocham Cię bracie.
Niall : Bardziej, niż [T.I] ?
Harry : Bez przesady... Bardziej, niż ja kocham [T.I], nie da się kochać !

******************************

I jak się podoba ? Taki beznadziejny ten rozdział ;c